|
عاشقان حسین (ع) یک شنبه 21 آبان 1391برچسب:شرح حال,شرح حال چهارده معصومین,شرح حال حسن عسکری,حسن عسکری,چهارده معصومین, :: 20:21 :: نويسنده : سالار س ر
حسن بن علی یازدهمین امام شیعیان در سال ۲۳۱یا۲۳۲ه.ق در مدینه به دنیا آمد.پدرش امام هادی(ع) بود و مادرش زنی نیک کردار به نام سوسن یا حدیثه یا سبیل بود.در کودکی همراه پدر به دستور متوکل عباسی از مدینه به "سامرا"مرکز خلافت آن روز عباسیان رفت و در محله ای به نام عسکری (قرارگاه سپاهیان) زیر نظر ماموران حکومت اقامت داشت و به همین جهت به او لقب عسکری داده اند.حدود ۲۳سال داشت که به امامت رسید.در این دوره قدرت نظامی عباسیان به دست سپاهیان ترک بود و آنان هر گاه می خواستند خلیفه ای را عزل و دیگری را به جای او نشاندند.از این رو دوران امانتش همزمان شد با چند تن از خلفای عباسی و در همین دوره مشکلات و شورش های فراوان گریبان گیر آنان بود از جمله شورش یعقوب لیث صفاری از سیستان.در این هنگام پیروان امام رو به فزونی بود و بیشتر با نوشتن نامه با آن حضرت در ارتباط بودند که پاسخ بسیاری از این نامه ها در کتاب های حدیث آمده است.خلفای عباسی نیز سخت امام(ع)را زیر نظر داشتند.به ویژه اینکه شماری از کارگزاران حکومت او را شایسته ی مقام خلافت می دانستند.دلیل دیگر مراقبت و آزار امام از سوی دستگاه حکومت عباسی،نقل حدیث هایی درباره برچیدن حکومت های ستمگر توسط حضرت مهدی (عج) فرزند و جانشین امام عسکری(ع)بود.به همین دلیل امام نیز برای در امان نگه داشتن مهدی موعود(عج)تدابیری اندیشیدند.آن حضرت ولادت مهدی (عج)را پنهان می کرد و اگر به نزدیکان نیز بشارت می داد از آنان می خواست که آن را پوشیده نگه دارند.یک سال پیش از شهادت خود،حضرت مهدی(عج)را به مکه فرستاد و برای انحراف افکار دشمنان از موضوع امامت ،مادرش را وصی خود قرار داد مانند:امام حسین (ع) که خواهرش زینب(س) را وصی خویش قرار داد،اما امامت و جانشینی او را به خواص شیعه و نزدیکان اعلام کرد.در شمایل آن حضرت آمده است،چشمانی سیاه،قامتی نیکو،صورتی زیبا و بدنی موزون داشت.امام حسن عسکری(ع)زاهدترین و عابدترین مردم عصر خود بود،کم سخن می گفت و بیشتر می شنید و بخشنده و خوش اخلاق بود.علمای بزرگ مسیحی زمانش،او را عیسی مسیح می پنداشتند و به دانش و کمالش معترف بودند.در بیشتر گزارش هایی که دوران زندان آن حضرت در دست است آمده که زندانبانان شیفته ی شخصیت آن حضرت می شدند. روایت است که وقتی امام در زندان صالح بن وصیف بود عباسیان دو نفر از افراد پست را بر او گماردند.پس از مدتی با کمال تعجب کردند. آن دو نماز می خوانند و روزه می گیرند.آنان را مؤاخذه کردند و درباره امام از ایشان. پرسیدند.پاسخ آنان چنان بود:آن مرد همواره روز ها روزه است و شب ها را تا صبح در عبادت.هر گاه بر ما نظر می کند از شکوه و جلالش بر خود می لرزیم و تاب تحمل نداریم.امام عسکری(ع)در۲۸یا۲۹سالگی در سامرا مسموم شد و به شهادت رسید و فرزند خردسالش مهدی مموعود(عج)بر او نماز گزارد،ولی نماز دیگری نیز با حضور جمعیت و به امامت برادر خلیفه بر او خواندند و پیکر مطهرش را در خانه خود،کنار قبر پدر به خاک سپردند.رساله ای در تفسیر دو سوره اول و دوم قرآن به ایشان منسوب است که این تفسیر بار ها در ایران و جهان عرب چاپ شده است.
صفحه قبل 1 صفحه بعد درباره وبلاگ  آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
